Dag Buenos Aires opnieuw… en rest ons enkel nog het volgende: dag dag Zuid Amerika!

Wel wel, zo heel veel kan ik niet meer over Buenos Aires vertellen, omdat het meeste 11 maanden geleden reeds gezegd is. Het was tof hier terug toe te komen, in een ongelooflijk grote stad, maar die we naar ons gevoel zo goed kenden. Des te meer omdat we dit als eerste plaats in onze reis wel echt heel goed geëxploreerd hebben en we herinneren ons die eerste indrukken als 1 van de beste. 11 maanden geleden wandelden we werkelijk iedere wijk af, van begin tot einde. We namen nog niet echt bussen, onze begin-energie deed ons alles stappen. Haha, verschil is nu dat we de metro en bussen al wat sneller inspringen en natuurlijk hetzelfde doen en zien, maar ietsje efficiënter. Ach ja, reisstijl verandert toch wel wat terwijl je bezig bent en je behoudt ook niet dezelfde begin – energie, die valt bijna niet aan te houden. Jaja, we mogen niet ontkennen nu een beetje moe te zijn. Hmmm, we namen deze keer ook eens de toeristenbus, wat we altijd grappig vonden, maar we besloten Buenos Aires even op een andere manier te bekijken en da was gewoon leuk, met overal uitleg en verhalen bij. Sommige dingen wisten we al, andere niet. We liepen op dezelfde plaatsen en zagen onszelf een jaar geleden aan deze reis starten, dezelfde plaatsen waar we nu tijd namen het jaartje eens te overlopen en uiteindelijk afscheid te nemen.

Toch nog even vertellen dat we de afgelopen dagen aan temperaturen tussen de 5 en 10 graden Celsius geleefd hebben, de zon probeerde af en toe door de wolken heen te komen, maar had het toch wel heel moeilijk. Koudjes dus, maar op enkele kleine buien na, geen regen. Wij zijn tevreden.

En nu, voor wie de details wil kennen: we gaan nog voor een laatste maal een lekkere parilla gaan eten, morgen doen we nog een marktje in de kunstwijk San Telmo en gaan we eten in La Boca, normaal gezien onder een beetje Tangogedans, zoals we de la Boca wijk nog kennen. En tegen 17u worden wij met een bus naar het vliegveld gebracht om ten slotte tegen 21u aan onze 14 – uren vlucht te beginnen naar … thuis.

Zodus, lieve mensen! Het is mooi geweest, we hebben geen spijt. De 11 maanden zijn voor ons werkelijk gevlogen. Met een zekere melancholie, maar tegelijk veel enthousiasme keren wij naar jullie terug, benieuwd ook naar jullie vele verhalen over het afgelopen jaar. Bedankt aan diegenen die af en toe eens een fotootje bekeken, een verhaaltje lazen, bedankt om ons te steunen en volgen!

Tot in Belgenland!

Tiens, Hier zijn we al eens geweest!

Buenos Aires, Argentina

Colonia, Uruguay

Colonia, Uruguay

Punta Del Este, Uruguay

Punta Del Este, Uruguay

Uruguay: Montevideo, Punta del Este en Colonia del Sacramento

De laatste nachtbus die we deden viel heel goed mee, we zouden zelf bijna kunnen zeggen dat we goed sliepen, dus we hebben geen klagen. Onze laatste couchsurfervaring achter de rug, Gustavo in Montevideo. Eerst en vooral, heel grappig. Het enige beschikbare bed was een éénpersoonsbed, Pieter en ik samen in dat klein bedje, dat was nogal grappig, maar knus kan je wel zeggen. Gustavo woont samen met zijn vader, een 74 – jarige man, Tito, die jullie kunnen bezichtigen op één van onze foto’s samen met Pieter. Een echt figuur mag wel gezegd worden. Zag en hoorde bitter weinig, maar vertelde nogal graag zijn levensverhaal en wel enkele keren per avond, haha. Nu, een ongelooflijk goed man, fier op zijn kinderen en kleinkinderen, en heel genereus. Zorgde voor een lekker ontbijt voor ons en avondeten alsof we zijn eigen kinderen waren. Om eerlijk te zijn, een duidelijk eenzaam man, die zo blij was met ieder bezoek en gesprek dat hij kon voeren. Ontroerend. Uruguay eerst en vooral: een land met slechts 3,5 miljoen inwoners (ongeveer 1/3de van België), maar een oppervlakte veel groter dan België, voornamelijk land en koeien. Zowat 20 miljoen koeien stel je voor, jaja, je leest goed, 6 keer meer koeien dan mensen in dit land. We belandden opnieuw in het mekka van de vleeseter en ook dat kan je zien aan de parilla die we deden in de Mercado del puerto (de markt van de haven letterlijk vertaald) in Montevideo. We spendeerden 2 dagen in Montevideo, een heel mooie, eenvoudige en rustige stad. En dat voor een hoofdstad te zijn. De Uruguayaan is werkelijk een rustig mens voorzover we al mochten observeren, maar ook zoals ze zichzelf omschrijven. Fantastisch echt. We gingen ook een dag naar Punta Del Este, één van de bekendste strandoorden van Zuid – Amerika, vooral van de rijke Argentijnen en Brazilianen. Je zou het kunnen omschrijven als het Knokke van Zuid – Amerika. I het hoogseizoen zijn Ferarri’s en Porsches er niet vreemd. Deze plaats heeft zelfs een luchthaven voor privéjets. De prijzen in cafés en restaurants zijn er het dubbele, soms zelfs driedubbele van andere plaatsen / gebieden in Uruguay. Maar op het moment dat wij er waren, alles behalve hoogseizoen… heel rustig. Nu, sedert we Uruguay binnengekomen zijn hebben we geluk met het weer… redelijk koud wel, ongeveer 6 – 8 graden, maar de zon schijnt en het is daarom zalig te wandelen, met een dikke sjaal en muts + handschoenen, maar toch genietend van de zon. Echt leuk. En nu zijn we ondertussen aangekomen in Colonia del Sacramento, op een uur bootafstand van Buenos Aires, en daar gaan we dan ook heen komende woensdag. Ik vertel alvast over Colonia, jullie vinden later de foto’s erover terug… Colonia werd in de 17de eeuw gesticht door de Portugezen en later door de Spanjaarden overgenomen. Het is een koloniaal heel mooi stadje van een 20 – 000 tal inwoners, tegelijk de oudste stad van Uruguay en UNESCO – werelderfgoed. Het is hier mooi en gezellig, dat zien jullie later op de foto’s wel.

Tot in Buenos Aires, onze cirkel is bijna rond… kunnen jullie geloven dat we een beetje nerveus worden? Vele groetjes!

Montevideo, Uruguay

Montevideo, Uruguay

Florianopolis

De feiten: Florianopolis, ook wel Floripa genoemd, is een stad ten Zuiden van Brazilië, de hoofdstad en soort poort van de eilandengroep Santa Katharina. Je arriveert hier door een brug over te rijden, met andere woorden, geen direct contact met vasteland, dus echt wel eiland (wij dachten namelijk eerst dat het een schiereiland was, maar niet dus). Zoek a.u.b. foto’s op het internet op als je wil zien hoe deze eilandengroep of specifiek Florianopolis er hoort uit te zien. En als je dan ook nog eens de weersverwachting van de week hier in Floripa opzoekt, weet je waarom wij zelf geen foto’s hebben. Gemiddeld een 7 – tal graden en gieten doet het hier. Muts, sjaal en handschoenen en heel veel cappucino’s is het enige dat ons overeind houdt (kwestie van eens te overdrijven, maar toch). Nu soit, we zijn hier dinsdagmiddag toegekomen en hadden al heel snel door dat er met dit weer niet veel te gebeuren viel hier. Versta goed dat Floripa vooral bekend staat voor zijn mooie stranden, dus ja. Zodus, snel ons ticket geregeld naar Uruguay (we vertrekken donderdagmiddag en komen vrijdagochtend aan in Montevideo) en daarna onze host gaan zoeken. Een heel vriendelijk koppel, jammer genoeg wonen ze eveneens in een heel koud huis (in Zuid – Amerika zijn de meerderheid der huizen echt niet voorzien op koude, omdat de koude maanden nu eenmaal in de minderheid zijn). We zijn wel lekker gaan eten met Konrado en Karina, dus gezellig; we hebben een poging gedaan één van de mooiste wijken van Floripa te bezoeken “barra da lagoa”, maar moesten na enkele minuten door hevige regen en koude opgeven. Dus we hebben dan maar wat rondgeslenterd in het shoppingcenter hier, vonden een cinema en zagen een crapfilm waarvan je alleen maar kan denken ‘hoeveel verder gaan die Amerikanen in hun films nog gaan en hoeveel meer van dat alles pikken de mensen nog, zeg??’; en dat was het zo een beetje. Een beetje triest misschien kan je denken, maar cava hoor. We mogen ook niet klagen hé, als je een jaar reist, kan je niet voortdurend op het beste moment van iedere plaats die je wil bezoeken zijn. We bekeken de weersverwachting voor Montevideo en daar spreken ze wel van een zekere koude, maar geen regen en dat is voor ons wel wat het belangrijkste. Koud tot daar aan toe, maar met er nog eens regen bij valt er eigenlijk moeilijk buiten te komen. Zodus fingers crossed. Morgen de bus op, onze allerlaatste nachtbus, stel je voor. We zijn onze reis ooit begonnen met een nachtbus van 18u en we zullen er nu ook mee eindigen, dat vinden we een grappig toeval. In Montevideo hebben we onze laatste host gevonden, Gustavo. Ziet er dus allemaal weer eens goed uit. Tot in Uruguay en vele groeten van deze keer twee redelijk verkouden reizigers!!

Curitiba, Brasil

Curitiba, Brasil

Curitiba

Afgelopen zaterdagmiddag arriveerden we in Curitiba. Een zonnige dag trouwens, niet verwacht, maar dus een aangename verrassing (die slechts één dag ging duren, vanaf de dag erna regen, kou en mottigheid verzekerd, grrrr). OK, toffe ontmoeting, samen iets gegeten in de shopping mall en daarna naar haar huis. Aiaiai deze keer ver weg hoor. Ongeveer 1 à 1,5u van terminal de buses naar haar huis. Dat is ver ver, zeker met onze rugzak en overstappen van de ene bus op de andere. Maar soit, het kan er voor ons, deze laatste weken, allemaal wel nog eens af. Zodus, wat we deden. Zaterdag niet veel meer. We hebben gekookt voor Ana en haar vriend Thiago en hadden een gezellige avond. Zondag werd ons een toeristenbusje aangeraden door Ana. Hihi, want dat zijn bussen waar wij normaal gezien hard met lachen, maar… als je host je iets aanraadt, is dat niet zomaar. De bezienswaardigheden binnen Curitiba liggen redelijk ver uit elkaar, dus moeilijk te stappen en zelfs al zou je de held willen uithangen en toch de moeite willen doen, de stad is ook een beetje gevaarlijk. Zodus… wij het busje op. De prijs ervan viel mee en hield ook in dat we vier van de ongeveer 25 bezienswaardigheden die we passeerden mochten bezoeken. Onze twee belangrijkste die we bezochten waren:

• Museum Oscar Niemeyer: een Braziliaanse architect, heel speciaal allemaal. Een super leuk museum, zeker op een miezerige koude zondagnamiddag. We zijn hier dus lang gebleven. Het museum zelf is een ontwerp van Niemeyer en daarbinnen vind je allerlei andere kunstwerken van bekende al dan niet Braziliaanse schilders, enz. Er is ook een fototentoonstelling van andere ontworpen gebouwen van Niemeyer. Zeer modern allemaal, maar wel echt mooi.
• Jardim botanico, een nogal teleurstellende tuin eigenlijk, maar soit, altijd leuk eens door de planten te stappen.
• We bezochten ook de ‘Opéra Arame’, een glazen operagebouw, wat dus wel speciaal is en omgeven door een mooi park.
• We passeerden heel wat meer en te veel om op te noemen, maar misschien is het belangrijk te zeggen dat hier ook een Italiaanse, Poolse, Oekraïense en Duitse wijk is. Curitiba heeft invloeden van al de opgesomden.

We vonden trouwens op ons toeristenbusje een paraplu, een geschenk dat uit de hemel komt gevallen voor ons op dit moment. We will need it the coming days / 2 weeks. We gingen samen met Ana, onze host, naar de zondagochtend markt in het historisch centrum. Was heel leuk en gezellig.

En tot slot de laatste dag, maandag, hebben we een beetje en pechdag gehad, die we toch nog leuk wisten te maken. Er is hier een treinverbinding in Curitiba die loopt naar Morretes, een dorp ongeveer 65km ervandaan. (Die trein gaat in het weekend door tot aan de kust, de historische grondslag is handel van binnenland naar de kust, maar nu enkel nog toerismetrein). De trein staat ervoor bekend heel mooi te zijn, gaat via de bergen en mooie landschappen. SOIT… de trein vertrekt iedere ochtend om 8.15u naar Morretes. Wij stonden maandagochtend op om, let op, 5.30u (PIJNLIJK) om er op tijd te geraken, want Ana haar huis ligt ver van de terminal… MAAR… en jammer genoeg, Pieter en ik stonden al om 6.15u klaar te springen voor vertrek, maar Ana was nog niet klaar, we vertrokken pas om 6.45u en yep yep, TE LAAT waren we, we kwamen om 8.30u toe in het station en hadden dus de trein gemist. Let op, wij wijzen niet met de vinger naar Ana (allemaal en enkel goede bedoelingen hier, dus dit is gewoon pech hé) en naast wat gevloek konden we er nog wel met lachen ook. Toch toch, moe voor niets. Maar zoals gezegd… we losten het uiteindelijk nog ongeveer op. We namen de bus naar Morretes, hebben daar ’s middags heel lekker gegeten en uiteindelijk toch nog de trein genomen, maar dan om terug te keren naar Curitiba. Zodus, de rit toch gedaan, zij het met een aantal omwegen. De rit was zeer mooi, wel redelijk mistig, door het slechte weer en latere uur EN KOUD!!! Aiaiai, kunnen jullie geloven dat Pieter en ik ons thermisch ondergoed er vanaf morgen bijhalen? Je kan het vergelijken met miezerig herfstweer bij ons, aan de koude kant, maar stel je dan voor dat je meer dan 12u constant buiten bent hé. Echt koud is dat hier!!! Haha, wat een lol toch hé, er mag gelachen worden. Gelukkig heeft Ana hier een fantastische douche en hadden we gekund, we stonden er een hele avond onder. In ieder geval, zijn we wel terug opgewarmd geraakt.

En nu, op weg naar Florianopolis. Daar hebben we instructies gekregen welke bus (normaal slechts ééntje, dus joepie) we moeten nemen om tot bij Konrado en zijn vriendin te geraken. Konrado is een man die een deel van zijn jeugd in Londen en Amsterdam heeft doorgebracht, er uiteindelijk later ook 9 jaar gewoond heeft; zodus…zo goed als perfect Nederlands spreekt. Wat is de wereld klein hé? Hij is ook een gameontwerper, Pieter ziet het helemaal zitten kan je je wel voorstellen. Enkele dagen maar, want rond vrijdag willen we in Uruguay toekomen (heil heil aan het Spaans, joepie!!!).

Tot de volgende zitting en brrrr groeten!!

Parati, Brasil

Parati, Brasil